بررسی عوامل مرتبط با تولد کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور در بابل (85-1376)

سابقه‌ و هدف‌: با وجود موفقیت آمیز بودن استراتژی غربالگری داوطلبین ازدواج در کاهش تولد کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور، همچنان شاهد تولد این کودکان در سطح کشور از جمله شهرستان بابل هستیم. هدف از این مطالعه بررسی عوامل مرتبط با تولد کودکان مبتلا به تالاسمی ماژور بین سالهای 76 تا 85 در شهرستان بابل می باشد.مواد و روشها: این مطالعه بر روی کلیه والدین کودکان مبتلا به بتاتالاسمی ماژور از سال 1376 تا 1385 به عنوان گروه مورد و زوجین ناقل بدون فرزند تالاسمی ماژور به عنوان گروه شاهد انجام شد. اطلاعات مورد نیاز که شامل سن، جنس، محل زندگی، رابطه خویشاوندی والدین، وضعیت بیمه، وضعیت غربالگری، مشاوره ویژه تالاسمی، آموزش در باره تالاسمی، وضعیت تشخیص قبل از تولد(Prenatal DiagnosisPND) بود، در پرسشنامه ای جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان می دهد که داشتن بیمه والدین قبل از تولد کودک در گروه شاهد(8/13-3/2=CI)پنج ممیز شش برابر گروه مورد بوده است (0.001>p). هم چنین از نظر مراقبت‌های مستمر قبل از بارداری، این مراقبت‌ها در گروه شاهد 8/95 برابر گروه مورد بوده است (0.001>7CI=18/5-496, p و8/95=OR). از لحاظ ارتباط فامیلی رابطه معنیداری بین گروه شاهد و مورد وجود نداشت. از نظر آموزش در باره تالاسمی اختلاف معنیداری بین دو گروه وجود داشت یعنی زوجین آموزش دیده در گروه شاهد 33 برابر گروه مورد بوده است (0.001>CI=7-153 , p و83 =OR)پس از وارد کردن کلیه متغیر ها در مدل رگرسیون لجستیک بیشترین تاثیر به ترتیب مربوط به آموزش در مورد تالاسمی و مراقبت های مستمر و سپس داشتن بیمه بوده است(0.0001>p).نتیجه گیری: نتایج مطالعه حاضر نشان می دهد که آموزش در مورد تالاسمی به داوطلبین ازدواج و مراقبت های مستمر پس از ازدواج در مورد زوجین ناقل ومشاوره های ویژه تالاسمی در مورد این زوجین و بیمه بودن زوجین از فاکتورهای مهم و اساسی در کاهش میزان تولد کودکان مبتلا به بتا تالاسمی ماژور می باشد.